Słowo do odznaczonych Krzyżem Wolności i Solidarności wygłoszone w Siedlcach 10 XII 2016 roku

Dzisiaj zwracam się Was, bohaterowie tej uroczystości. Bohaterowie walki o wolność w czasach, kiedy trzeba było rzeczywistej odwagi, aby przeciwstawić się złu. W czasach, gdy stawienie czoła komunistycznemu reżimowi mogło skutkowało szykanami, utratą pracy, relegowaniem z uczelni, utratą zdrowia, a nawet życia.

Te krzyże, to spóźniony, ale jakże należny wyraz wdzięczności Rzeczypospolitej dla Was. Krzyż w naszym codziennym życiu uosabia ciężką pracę, trud, cierpienie, wyrzeczenia. Wielokroć ponoszone w imię wyższych wartości, również w imieniu innych ludzi, tych, którym nie starczyło samozaparcia, odwagi czy zrozumienia sytuacji.

Wam nie zabrakło tych cech. Tkwił w Was ten wspaniały polski gen wolności, który dawna Rzeczpospolita zaszczepiła swoim obywatelom, i który bez względu na okoliczności potrafił zachować w narodzie depozyt polskości w zawierusze dziejowej. Tak też było w ostatnich dekadach komunistycznej władzy, wtedy, gdy jeszcze wydawało się, że jakakolwiek myśl o sprzeciwieniu się komunizmowi jest mrzonką, a działalność opozycyjna to sytuacja gorsza niźli pojedynek Dawida z Goliatem. A jednak to Dawid kolejny raz pokonuje Goliata. Przetrąca mu kręgosłup i zabija morale. I chociaż nie od razu, choć na tę chwilę przyszło Wam czekać długie lata, oto Rzeczpospolita przychodzi do Was i mówi, że pamięta.

Jesteście najlepszą częścią Narodu. Narodu, czyli pokoleń minionych i tych, które przyjdą po Was. Jesteście mocną zmianą w sztafecie pokoleń. Potomkami powstańców kościuszkowskich i żołnierzy Księstwa Warszawskiego; listopadowych podchorążych i konspiratorów XIX-wiecznego państwa podziemnego; powstańców styczniowych i pozytywistów; legionistów Piłsudskiego i przedstawicieli szkoły narodowej Dmowskiego; żołnierzy Września, Powstania Warszawskiego i Żołnierzy Wyklętych. Bez nich nie byłoby Was. Bez Was, nie byłoby dzisiejszej wolnej Polski i młodego patriotycznego pokolenia, które niesie nadzieję na przyszłość. Na to, że Wielka Polska żyje w sercu Narodu i żyć będzie zawsze. Dopóki żyją Polacy. Kiedy my żyjemy!